kendru

(काे?)

तिमी काे? म काे?
कसैको छोरा/छोरी, कसैको दाजु, भाई, दिदी, बहिनी, कसैको यो कसैको त्यो, तर तिमी काे, म काे?
संसार काे एक कुना मा रहेको एउटा सानो देश मा रहेको एउटा कुनै प्रदेश काे कुन गाउँ/सहर मा अडिग एउटा घर काे कुनै कोठा बाट म।
म लेखक। कि रचयिता? कि म यो खेल काे खेलाडी।

काे हुँ त म?
म जो लेख्दै छु, म जो पढ्दै छु, म यो की म त्यो?

म म कि म भ्रम?
मेरो नाम,
मेरो काम,
जनाउँदा हुन यी सबले मलाई, तर म काे त?
के म त्यो, जो म सोच्छु, हो म,
की म त्यो जो तिमी देख्छौ मलाई?

म मेरो टुक्रा,

म,
म परिवार काे वंश,
लेखिएको भगवान काे अंश,
म, अन्त्य काे उदंश,
खुशी मा प्रशंस,
आफू मा अनंश।

म,
म संसार,
म संहार,
म रक्षा,
म प्रहार।

तर,
के म त्यो, जे म आए, जे म रहे, जो म सकिन्छु?
म मेरो सोच, की तिम्रो स्वप्न,
आफुलाई म बताउँदा, सुन्ने काे?
आफुलाई म जताउँदा, हेर्ने काे?

म छु, म छु?
म हुँ, म छु?
म के, म काे,
म थिए, के म छु?

यो कथा लेख्ने त्यो लेखक, लेख्थ्यो बेला बेला की,

“
म लडे,
म झरे,
म रोए,
म उठें।
”

के म त्यो लेखक,
कि म त्यो लेखन।
म एक रचना,
कि म यसमा रचन?

म,
म के, म काे,
म यो, म त्यो,
म जो म सो,
म काे म काे?

म,
म के, म काे,
म जसो त्यसो,
म कता म कता,
म यता म त्यता।