Paper.wf

Reader

Read the latest posts from Paper.wf.

from Perspectiva international

Le 23 de martio 2025

Kurmanbek, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons

Le burgomaestro de Istanbul, Ekrem Imamoglu, esseva provisorimente imprisionate pro corruption. Le corte non admitteva accusationes de terrorismo contra ille, lo que impedi le governamento de nominar un administrator pro diriger Istanbul, majoritarimente controlate per le partito de opposition CHP.

Imamoglu denunciava su arrestation como essente politicamente motivate. Le burgomaestro de Ankara, un alliato de Imamoglu, qualificava le detention de “vergonia”.

Le governamento nega omne motivo politic, ma criticas afflue del communitate international. Malgrado le interdiction de manifestar, vaste manifestationes in supporto del principal rival del presidente Erdogan occurreva in plure urbes. Le policia taxa a 300 000 le numero de manifestantes in Istanbul, ma le opposition parla de un million.

Le septimana passate, un alliato de Erdogan diceva que le constitution de Turchia deberea esser emendate pro permitter a Erdogan de remaner presidente.

#turchia #interlingua

Fluxo RSS

 
Read more...

from Planet Be

writing exercise: How far can I get plotting out my story if I write it as a fairy tale? Doing so will repeat details already included in this blog.

Once upon a time Thrice upon 3 times Once upon 3 times there were 3 planets, Planets A, B, and C. The person writing this story & those of you I'm telling it to are on C. Our planet is C because it comes third chronologically. The story is once upon 3 times.

Once upon a time a long time ago Planet A was in trouble. The intelligent beings on A were not unified. Their history was full of exploitation, conquering, genocides, suffering, and diseases. Most people on A felt that they were good, and those they loved were good, but that there were many others who could not be trusted. Feelings of distrust prevented the cooperation that would be necessary for the planet to survive. This dilemma is well known yet remains unfulfilled for decades, and then more than a century.

To reach an audience on my own Planet C, I must make decisions to make the text accessible. I am using a language that makes sense to us, choosing terms of measurement widely understood by us. When necessary I will use our metric system. When I reference time I will speak of seconds and minutes and hours and days and weeks and months and years and decades and centuries. There is no way for me to know for certain the exact equivalents for any of these on Planet A. I just know that, like us, they measured time and they measured distance and height and temperature and all the things that we also measure. If I told you they purchased their nutritious liquids in vlork-sized containers, do you need to know how many milliliters that is? I think it's simpler to translate vlork as liter. That's not the word anyway. Their language is not expressible in a human alphabet.

On Planet A there are billions of intelligent beings, all of one species. There are many other species of varying intelligence levels but only one that developed complex languages that facilitate civilizations. The ancient history of A is not fully understood. The oldest surviving records are believed by most scholars to be mythological, although a great many of the intelligent beings follow ancient texts as moral instructions from immortal deities.

END FOR TODAY. I HOPE TO CONTINUE ON IN THIS SIMPLISTIC FORMAT FOR PLOTTING PURPOSES. THAT IS, IF I DECIDE, UPON REFLECTION, THAT THIS FEELS WORTHWHILE.

 
Read more...

from 무강

록은 죽었다고 다들 말하기는 합니다. 록의 저항 정신이 죽은 것인지, 음악성이 죽은 것인지 잘 모르겠습니다. 단순히 록을 좋아라 하는 사람들이 줄어든 것일지도 모르겠지요. 혹은 뭐만 하면 '예술의 종말' 타령 하는 사람들이 겁을 주는 것인지도 모르겠습니다. 저만 해도 록을 좋아하지 않는 게 사실입니다. 아, 싫어하는 건 아닙니다. 한때 좋아했었던 장르기도 하구요. 오아시스를 필두로 한 브릿팝이니, 너바나와 그런지니 뭐니를 이미 두 밴드의 전성기를 이삼십 년쯤 지난 때, 그것도 한국에서 이야기하기도 했던 걸요.

제가 좋아했던 록은 이미 '얼터너티브화'된 락이긴 합니다. 그 이전에는 '하드 록'이나 '헤비 메탈'이라고 레드 제플린이니 퀸이니 하는 밴드들이 커다란 곳에서 엄청난 솔로 연주를 선보이는 음악들을 했었죠. 저는 그런 걸 현장에서 본 적 없습니다. 부산 록 페스티벌도 한 두어 번 정도 간 게 다인 걸요. 요즘 사람들이 듣는 것은 다른 것입니다. 아이돌 음악이나 전자 음악은 애니메이션 서브 컬처에 잘 파고들었습니다. 로우-파이 힙합 플레이리스트는 도시인의 수면제로 자리 잡았습니다. 음성 합성 엔진과 짧고 강렬한 선율로 숏폼에 잘 파고 든 음악들이 히트하기도 합니다. 이를 두고 '옛날의 음악'을 좋아하던 사람들은 '사람들이 그런 거나 듣다니 암울한 시대다' 하고 불평할지도 모르겠습니다. 앨범을 처음부터 끝까지 진지하게 정주행하던 시대가 갔다면서요.

저는 사실 조금 끼인 느낌입니다. 앨범 정주행, 합니다. 그러나 스트리밍으로 무제한 제공받은 탓인지, 앨범 정주행을 하면서도 앨범에 대한 경외감보다는 '앨범 시간'을 많이 봅니다. 앨범 길이가 45분 안팎이면 산책 한 바퀴 돌면서 듣기 최적입니다. EP가 대세가 된 지금은 훨씬 더 짧은 음반들이 많더라고요. 30분도 안 되는 음반이 많습니다. 더 짧은 거리를 이동할 때 듣기 좋겠지요. 이렇게 걸을 때 귀에 거는 이어폰이나 헤드폰이 그렇게까지 좋을 수는 없습니다. 좋은 건 집에 모셔놔야죠. 온이어 헤드폰을 끼고 걷거나, 카페에 앉으면 귀에 잡음이 섞여 듭니다. 보통은 그런 잡음이 싫어서 '노이즈 캔슬링'을 쓰시는 분도 있지만, 저는 그런 걸 쓸 형편이 되지 않아서 그냥 다닙니다.

그러면 귀에 제일 먼저 들어오는 건 뭘까요, 드럼입니다. 미묘한 박자감을 안겨주는, 드럼 말입니다. 드럼은 도시의 소음으로부터 사람을 지켜주는 부적이자, 도시를 즐기게 해주는 박자감입니다. 선율은 단순하더라도 괜찮습니다. 이미 도시는 고작 음악으로는 감출 수 없이 시끄러우니까요. 단순했던 도시의 소음은, 느리고 침착한 드럼 루프를 만나 힙합의 랩과 같은 선율이 됩니다. 그래서, 저는 요즘은 과거의 90년대 얼터너티브 록보다는 좀 더 박자감 있는 음악들을 많이 듣습니다. 재즈 붐뱁이나 로 파이 힙합이 좋습니다. R&B와 소울은 힙합의 사촌이라, 그 느린 박자감이 좋습니다. 록을 듣더라도, 블루스 성향이 짙은 록은 록이라기보다는 로큰롤 같아서 강렬한 그루브를 선사합니다. 아니면 챔버 팝 같은 실내 현악을 사용하는 것도 좋아요. 현대적인 그루브와 만나서 도시의 소음으로부터 피할 공간을 만들어주는 느낌입니다.

전자음악을 듣지 않는 건 아닙니다. 90년대에 등장했던 트립 합이나 정글, 브레이크비트는 현대 힙합의 대선배지요. 다만 신스웨이브는 밤이 아니면 못 듣겠습니다. 이 동네는 네온사인이 많이 없거든요.

#음악 #에세이

 
Read more...

from Planet Be

It's been so long since I've written here that I worry if anyone is checking this blog for progress they'd think I've not made any. In fact I have been happy with many decisions I'm making about this story. I'm not so happy with formatting & organization decisions—like, I think I had intended this blog to “be the book,” in which case this note does not fit. This whole post does not fit that format, because this post is about progress on the writing of my (I hope, someday) story.

Planet Be the title is meant to evoke phrases like, “there is no 'Plan B' for saving our planet.” I spell it “Be” because the main setting of my story will be on a planet that has got its act together (Planet B).

Planet A Chronologically the story begins on Planet A. The main characters on Planet A are 2 who do not yet know each other but have a lot in common. They are idealistic in that they believe strongly in equality and cooperation as the path to peaceful coexistence. They are also realistic/pessimistic in facing the fact that their planet's future is bleak. They live in a wealthy, populous nation that is most responsible for the ecological disaster the planet faces; and the dominant group of citizens within that nation refuse to take responsibility or accept scientific truth. In fact the dominant group within the dominant nation on Planet A just elected a demagogue who deliberately intends to accelerate worsening conditions for the planet's most vulnerable while stockpiling resources for the already wealthy. I have yet to decide whether the action on Planet A begins during the election or during the relatively long transition period between the election and when the demagogue takes office. The philosophy driving this nation's government is about to go from neoliberal to fascist, roughly speaking.

The 2 characters on Planet A are Scientist & Artist. I realize that I'm conceiving an odd book. I do not want to describe my characters physically. I do not want to limit them with names (yet). I am thinking these things through. Scientist works at the government space agency, whose controversial Legacy Project has been debated during the campaign. The Legacy Project is an idea to transport archives of the civilizations on this planet via long range rockets in every direction into space. Obviously they can't go in all directions but they're manufacturing a large number of rockets for this purpose.

The project is criticized from the right and left. The demagogue has little interest in science but wants to transition the capabilities of the space agency to war. He makes it known that he plans to change all exploratory rockets designed for space into missiles that can attack nations on the opposite side of the planet. Our Scientist character and others within his agency are disturbed about handing their agency over to a war monger. They develop a plan to accelerate the project should the demagogue win.

From the left the Legacy Project is criticized as “Plan B”—like, Plan A would be saving the planet we're on and the best the center-left government can do is a Plan B.

The Artist character is among those critical of Plan B.

During the campaign it is leaked that the rockets are not only designed to transport documentation of the planet's civilizations but that each rocket has the capacity to carry a being in stasis. This news causes a lot of mockery {it won't work; the government is giving up on the entire planet & planning escape; etc.} by the demagogue even though some in his circle begin to secretly vie for space on the rockets. In true neoliberal fashion those being considered as representatives of the planet are “esteemed personages of the status quo,” as the Artist points out, “the exact people who ruined life on earth for all of us! Are we hoping to kill other planets too?!”

speaking of Earth, in my universe the intelligent beings on every inhabited planet call their planets earth! That comes up later

During a repetitive task at work Scientist finds the Artist's video channel & gradually becomes a fan of the Artist's thinking. Scientist begins to raise the same objections he gets from the Artist to his superiors. For example some of the people being considered for the stasis program are elderly. Scientist thinks the selection process is being corrupted by cronyism. Later when some old rich person who is selected for an escape tube dies, Scientist is able to substitute Artist in their place. It's a whole discussion, because Artist doesn't like this program at all. Insert good scene of dialogue here ;)

so that's the outline for how a main character who is countercultural ends up being shot into space as a representative of their planet.

I have some ideas for how it gets to the Planet B. One difficulty is deciding how Artist is woken. I really want to write multiple alternatives. I'm figuring out if I can do rehearsals or simulations or something. I want the main character of Planet B to be someone who takes a personal interest in ensuring Artist has the best awakening experience possible, rather than taking place in a sterile lab in isolation.

There's so much more to write!

 
Read more...

from Perspectiva international

Le 21 de martio 2024

Le relationes inter le Statos Unite e Canada prendeva un direction inquietante a causa del multiple attaccos de Donald Trump contra su vicino del nord. Contrarimente a su predecessores, qui vantava le amicitate inter le duo paises, Trump diceva que Canada es un del paises le plus disagradabile con le qual negotiar, accusante lo de dupar su pais in lor relationes commercial.

Trump sovente affirmava que le Statos Unite “subventiona” Canada a causa de un deficit commercial de 200 o 250 milliardos de dollars. In realitate, iste amontas es multo exaggerate. Secundo le datos official, le deficit commercial esseva in 2024 de 40 a 45 milliardos.

Le puncto de vista de Trump esseva accompaniate de mesuras concrete: tarifas doaner attingente 25% sur le importationes canadian, causante represalias similar del parte de Canada. Pro justificar le tarifas, Trump accusava Canada de lassar entrar in le Statos Unite le droga Fentanyl, alora que in realitate minus que 1% del importationes illegal de ille droga veni de Canada.

Ancora plus inquietante es le commentarios regular de Trump super annexion de Canada como le 51e stato american, e su assertion frequente que le frontiera inter le duo paises, establite per un tractato de 1908, non es legitime.

Iste hostilitate menacia un del relationes le plus intime inter duo paises del mundo, durante que Canada es fortiate a tornar se verso Europa e le cetere mundo pro diversificar su relationes commercial e establir nove alliantias.

#canada #trump #interlingua

Fluxo RSS

 
Read more...

from RiverXerces

25 03 21 [09:45]

I need to put this somewhere permanent so I can show any future doctors:

I was put on an antipsychotic several months ago due to repeated misdiagnoses of schizoaffective. I'm currently coming off it after seeing a new doctor who saw through the BS imposed by my previous "doctors". For anyone who doesn't know, antipsychotics excel at silencing your own thoughts/feelings (which *can* help if you're hallucinating/are psychotic). When you're simply neurotic due to a reaction to something going on in your life, all it does is make it so you're unable to properly process your experiences. Ergo, why I'm taking the time to process this via text while I'm in the right mindset to.

Roughly a year ago I moved in with a religious family member and they tried as hard as they could to evangelize to me 24/7 against my wishes while adamantly denying it. I wrote the following in my blog/journal in 2022 and this is a good summary of what was my initial explanation for my situation to the (religious) doctors that misdiagnosed me:

"I feel people with gods often do this thing, but definitely not all. They'll hint at something they don't agree with about you, but won't directly say anything about it. If you point it out they'll completely deny there was any reason they said it other than "just talking". But it's clearly in the context of what is being said and they won't admit what their feelings or thoughts are on a subject. I wonder sometimes how aware most of these people are of it and if it's literally their conscious manifestations of a god forcing them to say it. But in both this situation and the situation where they're just not honest with either themselves or others, a subconscious process is speaking out and they wouldn't have as much awareness or control over it, which makes it very hard to talk about with them. It's increasingly frustrating because I know all their problems with me but they refuse to talk about any of it. Not all people with gods are like this. I think it depends on how your god develops, which you have total control over I believe, so... But I wonder how much of a determining factor it should be in the people I keep around me."

The family member in question insisted they were put on my ROI "so they could pick up my medications" even though they never did a single time. They instead used this to talk to my doctors behind my back (they admitted to this before they knew I felt that they had an ulterior motive). Every doctor I spoke to was religious(I asked) and whenever I explained what I thought was going on they were noticeably angry at me and said I was psychotic because "Everyone around you is telling you that you're wrong so you must be wrong and if you weren't psychotic you would be able to accept this." This happened 3 times over the past year until they essentially broke me. Every time I would bring anything up to them that insinuated they may have an ulterior motive (said ulterior motive being their willingness to brainwash me into conversion AT ALL COSTS), they would simply say verbatim "I have no idea what you're talking about" and push for me to raise the dose of my antipsychotics.

This situation climaxed after a moment of being able to process what was happening where I brought up everything over my time there all at once. She denied everything again (verbatim "I have no idea what you're talking about"), told me I couldn't live there anymore, and demanded that I was hurting *them* by bringing all this up. I said "fine then, i will leave" rather passionately, started packing, and they called the cops because I was "making a lot of noise", which I was, I was pissed that I was being gaslit. Nevertheless, I can't really recount all of this rn as my brain is still in a place where I don't want to tell anyone any of what I'm saying (I'm forcing my self to rn but I can only do so much). Having my experiences being discounted so much that I'm too exhausted to recount them anymore has affected me. However, to put it mildly, the cops traumatized me further and I have not gotten more than 2-5 hours of sleep since until last night (been over a month) (also I have not been psychotic a single time throughout this entire sleep deprivation experience even getting off of my antipsychotic). Also just a side note, the charges the cops made up are being dropped as they were BS.

I'm currently living with a different family member and I feel as they are trying their damnedest to make me feel like I can't tell anyone any of this via brainwashing/evangelical tactics

I think my dad may have drugged me. Either that or I'm edging my way into hypomania (25.03.21:19:33)

Relevant album
 
Read more...

from 무강

브릿G 장편소설 <이룰루양카스의 딸>

처음 이끌린 것은 <블러드본>을 연상케 하는 제목과 소개글 때문이었을 겁니다. <블러드본>에는 '우주의 딸 이브리에타스'라는 보스가 존재하는데, '딸'이라는 표현과 '이'로 시작해 '스'로 끝나는 여섯 글자의 '신적인 존재'라는 점에서 헷갈린 듯 합니다. 게다가 '월귀'에 대한 언급까지. 그러나 실제로 '이룰루양카스'는 히타이트 신화에서 등장하는 환수라고 하는군요. 이 소설은 그렇다면 히타이트 신화를 소재로 한 작품일까. 글쎄요. 여기에 대해서는 있다가 이야기합시다.

RPG 게임에서 '소환'이라는 개념이 밀려난 지는 꽤 오래되었습니다. 이는 소설에서도 마찬가지입니다. 과거엔 대여점 게임 판타지 소설에서도 '정령사' 내지는 '소환사'라는 존재를 만나볼 수 있었습니다만, 이제는 '환상의 무언가를 소환하는 직업'은 주류에서 밀려난 듯 합니다. <이룰루양카스의 딸>은 요즘은 국내 판타지계에서 쓰이지 않는 듯한 '소환사'와 '환수'를 주제로 한 소설입니다. '백악나무'와 '황도'의 적인 '월귀'가 등장하는 등, 작품의 전반적인 배경은 <다크 소울>, <블러드본>이나 <엘든 링> 같은 '프롬 소프트웨어'의 게임들을 참조한 듯한 느낌입니다.

그 점에서 앞부분만 조금 들춰보았을 때, 처음 생각한 단어는 '그림다크(Grimdark)'가 아닌가 하는 의아함이었습니다. '그림다크'는 말 그대로 어둡고 암울한 세계를 다룬 판타지 소설입니다. <워해머> 시리즈나 <왕좌의 게임>처럼 수많은 사람들이 의미 없이 죽어나가고, 폭력적인 장면이 난무하는 작품군 말입니다. 그러나 읽을 수록 그것도 딱히 아닌 것 같았습니다. 그러다가 얌 말도고 다른 여성 캐릭터가 여럿 나하르 주변에 등장할 때 느꼈습니다. 아, 라이트노벨이구나. 그것도 이 스타일은 한 80년대 ~ 90년대 스타일에 가깝구나. 네, <슬레이어즈>나 <로도스도 전기>. 그런데 사실 저는 그 두 작품은 읽어보지 못했습니다. 그러니까 이렇게 이야기하도록 하죠. <드래곤 라자> 닮았다고. 세계관은 '프롬 소프트웨어'의 작품들을 닮은 '다크 판타지'고, 캐릭터의 티키타카는 <드래곤 라자>를 닮았습니다. 소환사와 환수의 이야기는 꽤 옛날 스타일입니다. 세계관은 상당히 새로운데, 작품의 성향은 많이 올드합니다.

그러나 이 올드함은 어떤 의미에서는 기획된 것이기도 하다는 생각이 들었습니다. 이 작품은 수많은 '신화'를 '인용'하고 있습니다. 히브리어로 '강'인 나하르와 '바다'인 얌. 고대 신화에서 얌과 나하르는 '혼돈의 상징'이라고 하네요. 그 외에도 '황도 12궁'이나 오딘 등 '세상에 존재하는 신화적 존재들의 이름'을 다 끌어모아서 '키친 싱크(Kitchen Sink)'에 가까울 정도로('키친 싱크'는 기법의 이름입니다. 주방 붙박이 빼고 다 끌어모았다는 뜻이지요.) 나열한 다음 중요한 역할을 부여합니다. 이는 특히 '환수'를 다룰 때 그러합니다. 이프리트, 골렘 등 이미 우리에게는 익숙한 이름들이 등장합니다. 왜 굳이 그랬을까요? 굳이 설정 페이지를 따로 마련하신 걸 보면 정답은 의외로 간단할 지도 몰라요. 일곱 용과 일곱 속성. 환수 간에 '상성'이 있다는 점에서 우리는 이 작품은 '놀이'의 감각으로 쓰였다는 사실을 알 수 있습니다.

그 점에서 아쉬운 점이 있어요. 좀 더 작정하고 '놀았으면' 좀 더 재밌지 않았을까. 주인공의 여정과 성장에 집중하는 것보다 좀 더 환수들이 날뛰는 소설이 되었으면 어땠을까, 더 재밌지 않았을까 하는 의문이 없진 않습니다. 그러나 <이룰루양카스의 딸>은 지금도 충분히 재밌는 작품이라는 말도 덧붙이고 싶습니다. 좀 더 정확하게는 '재밌어지려는 단계'를 밟아나가는 작품이요. 2부가 기대되는 작품입니다.

#브릿G #문학 #소설 #감상문 #리뷰

 
Read more...

from رضا حسین‌زاده

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم

از سال پیش شروع کردم به نوشتن اینکه در هر سال چه کتاب‌هایی خوانده‌ام و توضیح اجتمالی آن کتاب‌ها. الآن نوبت دومین سال، سال ۱۴۰۳ است.

۱- لو۳۰یا

لو۳۰یا

کتاب «لو۳۰یا» یا «لوثیا» جلد دوم از مجموعهٔ «میرانا»ست که پارسال دربارهٔ آن صحبت کردم. این کتاب از نظر جذابیت به اندازهٔ جلد اول مجموعه، ۷ جن، نبود؛ ولی ارزش خواندن دارد. یک نکته‌ای که دربارهٔ این کتاب خیلی مهم است پیچیدگی این کتاب است. طوری داستان دنبال میشود که خیلی جاها ممکن است گنگ بشوید و جزئیات را متوجه نشوید. برای حل این مشکل اولا سعی کنید فاصلهٔ زیادی بین اتمام ۷ جن و شروع لوثیا ندهید، چون بالاخره لو۳۰یا ادامهٔ ۷ جن است؛ دوما در موقع خواندن، هر جا حس کردید موضوع مهم است، یک جا یادداشت کنید که مثلا فلان اتفاق در بهمان صفحه افتاد تا در موقع لزوم برگردید و آن صفحه(ها) را مرور کنید. در کل بعد از خواندن این کتاب، حسم نسبت به مجموعهٔ میرانا این است که حتما میخواهم تا آخرین جلد آن را بخوانم. در ضمن، من ۷ جنِ انتشارات کتابستان خواندم و لو۳۰یای انتشارات میرانا را. از نظر کیفیت ویراستاری، قلم (فونت)، صفحه‌آرایی و جنس کاغذ مشابه هستند ولی در مورد جنس جلد و قطع متفاوتند و انتشارات کتابستان را پیشنهاد میکنم.

۲- صخور

صخور

گفتم که میخواهم کل ۷ جلد را بخوانم. صخور جلد سوم است. نسبتا بهتر از لو۳۰یا بود. اینبار دیگر فاصلهٔ زیادی ندادم و برخلاف دفعهٔ قبل که بین ۷ ج ن و لو۳۰یا تقریبا یک سال فاصله دادم، بین لو۳۰یا و صخور فقط دو سه ماه فاصله افتاد.

داستان صخور عجیب غیرقابل پیشبینی بود. اگر به پیچیدگی مقایسه کنیم، شاید داستان لو۳۰یا پیچیده‌تر بود ولی صخور شگفتانه‌های کمی در طول داستان برای من نداشت. فقط آخرش هم نفهمیدم صخور چه بود! در ضمن یک نکتهٔ به نظرم منفی صخور شدت عاشقانه بودنش بود. ۷ ج ن هم رگه‌های عاشقانه داشت و مقدار آن قدری بود که خواندن کتاب را لذتبخش میکرد؛ ولی صخور بیش از حد جو عاشقانه داشت و بهتر بود شدتش کمتر میبود.

۳- آدم باش عاشق!

آدم باش عاشق

نمیدانم بگویم سبک «آدم باش عاشق» چیست. داستان یا کتاب علمی و جدی که نیست ولی شعر هم نیست. کتابیست که دویست و اندی متن چند خطی درباره عشق است. متن‌هایی که شاید به زور به نیم صفحه برسند. کتاب مال انتشارات سروش است.

دو پیشنهاد برای لذت بردن حداکثری از «آدم باش عاشق» دارم: اولا سعی نکنید کتاب را یکی دو روزه تمام کنید؛ دوما سعی کنید در دل کتاب را نخوانید. در ضمن قیمت کتاب به طرز عجیبی کم است!

۴- هبذول

هبذول

جلد چهارم «۷ ج ن» است. حجم خیلی زیادی حداقل نسبت به هم‌خانواده‌اش داشت. امید کوره‌چی واقعا شاهکار نوشته. داستان را طوری در جلدهای مختلف بسط داده که مغز آدم سوت میکشد. مواردی عجیب از داستان‌های جلدهای قبلی در این قسمت فاش شدند.

در هبذول موضوعاتی دربارهٔ کا۳۰یا، جلد بعدی، مطرح شدند که خواندن آن را ضروری میسازد :)

۵- بالاجا قارا بالیق

بالاجا قارا بالیق

همانطور که اینجا گفته‌ام، خواندن متن ترکی حتی برای ما ترک‌ها هم، البته ترک‌های ایران، ساده نیست. برای همین گفتم کتابی ترکی بخوانم تا ترکی‌خوانی‌ام را تقویت کنم. کتاب «بالاجا قارا بالیق» (ماهی سیاه کوچولو) را در خانه داشتیم. کتاب بچگانه‌ست ولی خب :)

احتمالا اسم نگارش فارسی این کتاب را شنیده باشید، این کتاب نوشتهٔ صمد بهرنگی است و ترجمهٔ آن به ترکی توسط اسد بهرنگی انجام شده است.

۶- مغالطات

مغالطات

فکر کنم تعریف این کتاب را از استاد ابراهیمی شنیده‌ام. کتاب نوشتهٔ علی‌اصغر خندان است و فکر کنم در زمینهٔ مغالطات کتاب مشهوری باشد. کتاب «مغالطات» چند فصل دارد که در هر کدام به نوع خاصی از مغالطات پرداخته. در هر مغالطه توضیحاتی ساده و قابل فهم داده که حتی امثال من که رشتهٔ تحصیلی‌مان علوم انسانی نبوده مفهوم است. همچنین لابلای توضیحات مثال‌های متعدد و اکثرا خوبی دربارهٔ مغالطهٔ مورد بحث دارد. در پایان هر فصل هم چند ده مغالطه قرار دارد که به عنوان تمرین باید نوع مغالطهٔ هر کدام را مشخص کنید؛ پاسخ‌ها هم در پایان کتابند.

در کل این کتاب برای آشنایی و شاید بیشتر از آشنایی با مغالطات خوب است. در مقدمهٔ کتاب هدف از نوشتن این کتاب آموزش کاربردی مغالطات است. یعنی اینطور نه که صرفا بدانیم فلان مغالطه چیست، بلکه بتوانیم در بین اطلاعاتی که دریافت میکنیم این مغالطات را کشف کنیم. شاید بتوانم بگویم که به این هدفش نزدیک شده.

۷- نظام حقوق زن در اسلام

زن در اسلام

از جمله کتاب‌های شهید مطهری‌ست که دوست داشتم بخوانم. گفتم تا زمانیکه کا۳۰یا را گیر میاورم این را بخوانم. در دههٔ ۵۰ بحثی دربارهٔ اینکه آیا قوانین مدنی در زمینهٔ خانوادگی خوب هستند یا نه باز شد. شهید مطهری در مجموعهٔ مقالاتی پاسخ ایراداتی که به قوانین کشور در زمینهٔ خانواده وارد شده بودند را داد. مجموعهٔ این مقالات کتاب تقریبا ۳۵۰ صفحه‌ای حاضر شد.

این کتاب بصورت تقریبا مفصل موارد مشهور دربارهٔ حقوق زن در اسلام را مورد بررسی قرار میدهد؛ مثل متعه، حق طلاق، مهر و نفقه، چندهمسری و …. شهید مطهری در اکثر موارد در توجیه قوانین مدنی ایران که البته طبق قوانین خانوادگی اسلام هم بودند موفق بوده. حس من این است که در بعضی موارد نتوانسته از قوانین مربوط به زن و خانوادهٔ اسلام دفاع خوبی بکند.

شهید مطهری در این کتاب نقل قول‌های جالبی از شخصیت‌های مختلفی از جمله فیلسوفان، روانشناسان و زیست‌شناسان میکند که محتواهای جالبی دربارهٔ مسائل تاریخی خانوادگی، مسائل روانی، مسائل جنسی و … به انسان منتقل میکنند.

در کل این کتاب را توصیه میکنم. دید خوبی دربارهٔ حقوق زن در اسلام و شبهات پیرامون ضدیت اسلام با زن به شما میدهد.

۸- کا۳۰یا

کا۳۰یا

نوبت رسید به جلد پنجم. اسم کاثیا در هبذول هم بود ولی یکی از شخصیت‌های اصلی «این» جلد کاثیا بود. نمیدانم مشکل چیست که خواندن این مجموعه زیاد طول میکشد. حدود ۴۰۰ صفحه بود این کتاب ولی خواندنش شاید به اندازهٔ یک کتاب ۶۰۰ صفحه‌ای ازم زمان گرفت.

نکتهٔ جالب این کتاب نسبت به جلدهای قبلی پی‌نوشت نداشت و کلا کمتر از ۳۰ پی‌نوشت داشت و بیشتر تمرکزش روی داستان بود. و یک مورد دیگر هم تعداد فصل‌های کتاب بود. ۷ ج ن نزدیک ۱۰ فصل بود و این باعث میشد که سرعت خواندن بالاتر رود؛ زیرا شما هر بار میبینی داری به انتهای فصل میرسی و در نتیجه خواندن را ادامه میدهی که فصل را به پایان برسانی. ولی این کتاب با حجم کمی کمتر از ۴۰۰ صفحه (بدون پی‌نوشت‌ها)، کلا ۳ فصل داشت.

۹- دموکراسی در محیط کار

دموکراسی در محیط کار

داشتم برای گرفتن کتاب(های) دیگری به کتابخانهٔ مرکزی میرفتم. در اتوبوس (یا BRT، یادم نیست) داشتم پادکست دموکراسی در کار را گوش میدادم. در قسمتی که گوش میدادم این کتاب معرفی شد. وقتی به کتابخانهٔ مرکزی رسیدم دنبال این کتاب گشتم و دیدم که موجود است. پس کتاب را گرفتم و خواندم.

موضوع کتاب دربارهٔ ساختار داخلی جدیدی برای بنگاه‌های اقتصادی‌ست؛ ساختاری که در آن قدرت دست عده‌ای سرمایه‌دار نباشد و زحمات کارگران به خود کارگرها برسد نه آن یک عده پولدار. ایدهٔ جالبی است.

در دویست صفحهٔ کتاب (البته کمی بیشتر)، نویسندهْ بخش کمی را به تشریح این ایده گذاشته بود و بیشتر دربارهٔ مضرات سرمایه‌داری و بحران‌هایی که به وجود آورده پرداخته بود. در کل برای شناخت سرمایه‌داری، سوسیالیسم و امثال این موارد کتاب خوبی بود. علاقه‌مند شدم بقیهٔ کتاب‌های ریچارد ولف را هم بخوانم. ببینم کی وقت میکنم :)

۱۰- صعود چهل سالهٔ ۲

صعود چهل سالهٔ ۲

همزمان با دموکراسی در محیط کار این کتاب را هم از کتابخانه گرفتم. خیلی وقت بود میخواستم این کتاب را بخوانم. شاید بگویید چرا نگارش ۲ و نه ۱؟ چون صعود چهل سالهٔ ۱ صرفا یک سری آمار است از اینکه در گام اول انقلاب چقدر پیشرفت کرده‌ایم و بیشتر کتابی مرجع است نه کتابی که بشینم و بخوانم. صعود چهل سالهٔ ۲ تمرکز کرده بر روی مسیری که پیش رو داریم.

در این کتاب اول مسیر صعود و ابرقدرت شدن هلند، انگلستان، آلمان و آمریکا بررسی شده؛ بعد مسیری که ایران تاکنون طی کرده؛ سپس دربارهٔ خام‌فروشی بحث کرده. در کل کتاب خوبی است بجز آن بخشی از کتاب که پیشرفت‌های بعد انقلاب مخصوصا دورهٔ دولت سیزدهم را تعریف میکند. این بخش رسما رپورتاژ آگهی است و خسته‌کننده.

۱۱- موسیقی و تفریح در اسلام

موسیقی و تفریح در اسلام

با دید اینکه دارم دنبال کتاب میگردم دنبالش گشتم؛ ولی بیشتر شبیه جزوه یا رساله بود تا کتاب. این مجموعه (!) پاسخ شهید بهشتی به شخصی که دربارهٔ موسیقی در اسلام پرسیده بود و همچنین سخنرانی ایشان دربارهٔ سرگرمی و تفریخ در اسلام را گرد آورده. خیلی وقت بود میخواستم این مطلب را بخوانم؛ خدا را شکر فرصتش پیش آمد.

 
بیشتر بخوانید...

from Perspectiva international

Le reaction del bursa al politicas de Donald Trump

Le 20 de martio 2025

Katrina.Tuliao, CC BY 2.0, via Wikimedia Commons

Durante le ultime annos, le mercato financiari ha devenite un barometro del decisiones politic, e pauc dirigentes lo influentiava tanto directemente quanto Donald Trump.

Un del impactos le plus significative del politicas de Trump esseva su uso del tarifas doaner como un utensile de reforma economic. Per imponer tarifas a partenarios commercial major como China, Canada, e Mexico, Trump desira stimular le fabrication local e proteger empleos statounitese. Totevia, iste tarifas anque introduceva un incertitude in le mercato, causante un plus alte nivello de volatilitate. Per exemplo, le S&P 500 suffreva un forte cadita de plus que 10% in comparation con su record de februario 2025, a causa del reaction del investitores al politicas commercial in evolution.

Le Reserva federal es anque un actor importante durante le presidentia de Trump, le qual appellava a un taxa de interesse plus basse pro luctar contra le effecto economic del tarifas, lo que adde un strato de complexitate al situation. Ben que alicun analystas susteneva le idea de diminuer le interesses pro stimular le economia, alteres preveniva que tal mesuras poterea exacerbar le inflation.

In ultra, le politicas de Trump suscitava debattos super le riscos economic a longe termino. Un combination de tarifas e de volatilitate del mercato poterea conducer al “stagflation” — un scenario ubi le altiamento del precios e del disoccupation resimila le problemas economic del annos 1970 quando conditiones similar conduceva a un “decennio perdite” pro le bursa.

Malgrado iste problemas, le partisanos de Trump sublinea le resilientia del economia statounitese e le capacitate del bursa a relevar se. Illes cita le alte confidentia del interprisas e le alte quantitate de investimentos como un prova del successo del governamento a favorisar le crescentia economic.

#trump #interlingua

Fluxo RSS

 
Read more...

from Спіжено московськими орками

Григорій Сковорода

Григорій Сковорода (1722–1794) був українським філософом, поетом і музикантом, народженим у селі Чорнухи на території Гетьманщини (зараз Полтавська область, Україна). Його часто називають «українським Сократом» через мандрівний спосіб життя та глибокі філософські діалоги. Сковорода навчався у Києво-Могилянській академії, одному з найпрестижніших навчальних закладів Східної Європи того часу. Його твори, написані переважно українською та церковнослов’янською мовами, відображали глибокі моральні, духовні та філософські питання, наголошуючи на важливості самопізнання, внутрішньої свободи та гармонії з природою.

Родина та використання мови:

Родинне походження Сковороди тісно пов’язане з українською козацькою культурою. Українська мова була його рідною мовою і формувала його світогляд та літературний стиль. Хоча він іноді використовував церковнослов’янську для релігійних чи філософських творів, його українське коріння залишалося центральним у його ідентичності.

Визначні досягнення:

Найвідомішими творами Сковороди є «Сад Божественних пісень» (збірка ліричних віршів) та численні філософські діалоги. Він викладав у різних школах і багато подорожував, поширюючи свої ідеї та впливаючи на розвиток української філософської думки. Його філософія ґрунтувалася на поєднанні християнської духовності, гуманізму та особливого українського культурного підходу. Він відкидав матеріалізм і прагнення до світових успіхів, натомість проповідуючи життя в простоті, самопізнанні та моральній цілісності.

Привласнення української ідентичності:

Українська ідентичність Сковороди була затьмарена російськими історіографічними наративами, які прагнули представити його як частину загальної «російської» інтелектуальної традиції. У часи Російської імперії та пізніше Радянського Союзу його твори часто подавалися як внесок у «російську» філософію, ігноруючи або прямо заперечуючи їхнє українське походження. Це привласнення розмило його культурну спадщину, зводячи його унікально український голос до суто «регіонального» впливу в російській культурі. Лише останнім часом, із відродженням української національної свідомості, ідентичність Сковороди була відновлена як ключова постать в українській інтелектуальній історії.

Джерела:

  1. Український інститут національної пам’яті. “Григорій Сковорода: біографія.” http://memory.gov.ua
  2. Енциклопедія України. “Сковорода, Григорій.” http://www.encyclopediaofukraine.com
  3. Magocsi, Paul Robert. A History of Ukraine: The Land and Its Peoples.
 
Read more...

from HaveBeenStolen by moscow's orcs

Hryhorii Skovoroda (1722–1794) was a Ukrainian philosopher, poet, and musician, born in the village of Chornukhy in the Cossack Hetmanate (now Poltava Oblast, Ukraine). He is often referred to as a “Ukrainian Socrates” due to his itinerant lifestyle and his profound philosophical dialogues. Skovoroda studied at the Kyiv-Mohyla Academy, one of the most prestigious educational institutions in Eastern Europe at the time. His works, written primarily in Ukrainian and Church Slavonic, reflected deep moral, spiritual, and philosophical concerns, emphasizing the importance of self-knowledge, inner freedom, and harmony with nature.

Family and Language Use:

Skovoroda’s family background was closely tied to the Ukrainian Cossack culture. Ukrainian was his first language, and it shaped his worldview and literary style. Although he occasionally used Church Slavonic for religious or philosophical writings, his Ukrainian heritage remained central to his identity.

Notable Achievements:

Skovoroda’s most famous works include “The Garden of Divine Songs” (a collection of lyrical poems) and numerous philosophical dialogues. He taught at various schools and traveled extensively, spreading his ideas and influencing the development of Ukrainian philosophical thought. His philosophy was rooted in a combination of Christian spirituality, humanism, and a distinct Ukrainian cultural perspective. He rejected materialism and worldly success, advocating instead for a life of simplicity, self-discovery, and moral integrity.

Appropriation of Ukrainian Identity:

Skovoroda’s Ukrainian identity has been overshadowed by Russian historiographical narratives that sought to portray him as part of an overarching “Russian” intellectual tradition. During the Russian Empire and later the Soviet Union, his works were often presented as contributions to “Russian” philosophy, neglecting or outright denying their Ukrainian origins. This appropriation blurred his cultural heritage, reducing his uniquely Ukrainian voice to a mere “regional” influence within Russian culture. Only more recently, with the resurgence of Ukrainian national consciousness, has Skovoroda’s identity been reasserted as a foundational figure in Ukrainian intellectual history.

Sources:

  1. Ukrainian Institute of National Memory. “Григорій Сковорода: біографія.” http://memory.gov.ua
  2. Encyclopedia of Ukraine. “Skovoroda, Hryhorii.” http://www.encyclopediaofukraine.com
  3. Magocsi, Paul Robert. A History of Ukraine: The Land and Its Peoples.
 
Read more...

from HaveBeenStolen by moscow's orcs

Mykola Petrovych Hlushchenko (1901–1977) was a prominent Ukrainian post-impressionist painter whose work significantly influenced the development of Ukrainian art in the 20th century. Despite his Ukrainian heritage and contributions to national culture, Hlushchenko is often exclusively associated with Soviet art.

Early Life and Family

Mykola Hlushchenko was born on September 17, 1901, in Novomoskovske, Yekaterinoslav Governorate, Russian Empire (now Ukraine). At an early age, he moved to Yuzivka (now Donetsk), where he attended drawing classes and became fond of the works of Illia Repin and Vasilkivsky.

Education and Artistic Path

After escaping a prisoner-of-war camp in Poland during World War I, Hlushchenko found himself in Germany, where his passion for art led him to the private studio of Hans Baluschek in Berlin. In 1924, he graduated from the Academy of Art in Berlin, and from 1925, he worked in Paris, where he immediately attracted the attention of French critics. His style evolved from the New Objectivity of his Berlin period to post-impressionism.

Notable Achievements

Hlushchenko created numerous landscapes of France, Italy, the Netherlands, and later Ukraine. He also painted still lifes, nudes, and portraits, including those of Oleksandr Dovzhenko and Volodymyr Vynnychenko, as well as portraits of French writers Henri Barbusse, Romain Rolland, and painter Paul Signac commissioned by the Soviet government.

Language Identity

Although Hlushchenko worked in various European countries, his connection to Ukraine remained strong. Upon returning to the Soviet Union in 1936, he settled in Kyiv, where he created a series of works depicting post-war Kyiv and Ukrainian landscapes. His works are characterized by vibrant colors and expressiveness, underscoring his Ukrainian identity.

Appropriation by Soviet Culture

Despite his Ukrainian heritage and the themes of his works, Hlushchenko is often solely identified with Soviet art. This is partly due to the fact that much of his professional activity took place within the Soviet Union, and his works were predominantly exhibited in Soviet museums. However, his style and subject matter reflect a deep connection to Ukrainian culture and nature.

Conclusion

Mykola Hlushchenko exemplifies an artist whose Ukrainian identity was partially overshadowed by Soviet cultural policies. Recognizing his Ukrainian heritage and the influence of Ukrainian culture on his work is essential for preserving Ukraine's cultural legacy.

Sources:

 
Read more...

from Спіжено московськими орками

Микола Петрович Глущенко (1901–1977) — видатний український художник-постімпресіоніст, чия творчість значно вплинула на розвиток українського мистецтва XX століття. Незважаючи на його українське походження та внесок у національну культуру, Глущенка часто ототожнюють виключно з радянським мистецтвом.

Ранні роки та родина

Микола Глущенко народився 17 вересня 1901 року в Новомосковському, Катеринославської губернії, Російська імперія (нині Україна). У ранньому віці він переїхав до Юзівки (нині Донецьк), де відвідував класи малювання та захоплювався творчістю Іллі Рєпіна та Васильківського.

Освіта та мистецький шлях

Після втечі з табору для військовополонених у Польщі під час Першої світової війни, Глущенко опинився в Німеччині, де його любов до мистецтва привела його до приватної студії Ганса Балушека в Берліні. У 1924 році він закінчив Академію мистецтв у Берліні, а з 1925 року працював у Парижі, де відразу привернув увагу французьких критиків. Його стиль еволюціонував від нової об'єктивності берлінського періоду до постімпресіонізму.

Видатні досягнення

Глущенко створив численні пейзажі Франції, Італії, Нідерландів, а пізніше й України. Він також писав натюрморти, ню та портрети, зокрема Олександра Довженка та Володимира Винниченка, а також портрети французьких письменників Анрі Барбюса, Ромена Роллана та художника Поля Сіньяка на замовлення радянського уряду.

Мовна ідентичність

Хоча Глущенко працював у різних країнах Європи, його зв'язок з Україною залишався міцним. Повернувшись до Радянського Союзу в 1936 році, він оселився в Києві, де створив серію робіт, що відображали повоєнний Київ та українські пейзажі. Його роботи відзначаються яскравими кольорами та експресивністю, що підкреслює його українську ідентичність.

Привласнення радянською культурою

Незважаючи на українське походження та тематику його робіт, Глущенка часто ототожнюють виключно з радянським мистецтвом. Це частково зумовлено тим, що більша частина його професійної діяльності проходила в Радянському Союзі, а його роботи експонувалися переважно в радянських музеях. Проте його стиль та тематика робіт відображають глибокий зв'язок з українською культурою та природою.

Висновок

Микола Глущенко — це приклад митця, чия українська ідентичність була частково затінена радянською культурною політикою. Визнання його українського походження та впливу української культури на його творчість є важливим для збереження культурної спадщини України.

Джерела:

 
Read more...

from Спіжено московськими орками

Казимир Северинович Малевич (1879–1935) — видатний художник-авангардист, засновник супрематизму, мистецького напряму, що фокусується на базових геометричних формах і обмеженій кольоровій палітрі. Незважаючи на його значний внесок у світове мистецтво та глибокі українські корені, Малевича часто помилково ототожнюють виключно з російською культурою.

Ранні роки та родина

Казимир Малевич народився 23 лютого 1879 року в Києві, у родині Северина Антоновича Малевича та Людмили Олександрівни Глембоцької, які мали польське та українське походження. Батько працював на цукроварнях, що зумовлювало часті переїзди родини по території сучасної України. У сім'ї розмовляли польською та українською мовами, що вплинуло на формування культурної ідентичності майбутнього художника.

Освіта та мистецький шлях

Малевич здобув початкову художню освіту в Київській художній школі Миколи Мурашка. У 1904 році він переїхав до Москви, де продовжив навчання в Строгановському училищі та Московському училищі живопису, скульптури та зодчества. У цей період він ознайомився з різними художніми напрямами, включаючи імпресіонізм та символізм, що вплинуло на його подальший творчий розвиток.

Супрематизм та новаторство

У 1915 році Малевич представив світові свій новий напрям — супрематизм, який підкреслював чисті геометричні форми та кольори. Його робота “Чорний квадрат” стала іконою авангардного мистецтва та символом радикального відходу від традиційного живопису. Цей період також відзначився його участю в авангардних виставках та співпрацею з іншими прогресивними художниками того часу.

Повернення до України та педагогічна діяльність

У 1927 році Малевич повернувся до Києва, де очолив кафедру живопису в Київському художньому інституті. Він активно впроваджував новаторські методи викладання та сприяв розвитку українського авангарду. Проте зростаючий тиск радянської влади та репресії проти інтелігенції змусили його повернутися до Ленінграда (нині Санкт-Петербург) у 1930 році.

Привласнення російською культурою

Незважаючи на українське походження та значний вплив української культури на його творчість, Малевича часто ототожнюють виключно з російським мистецтвом. Це частково зумовлено тим, що більша частина його професійної діяльності проходила в Російській імперії та СРСР, а також тим, що його роботи експонувалися переважно в російських музеях. Однак сам художник ідентифікував себе як українець і підкреслював вплив української народної творчості на свою роботу.

Висновок

Казимир Малевич — це яскравий приклад митця, чия українська ідентичність була частково затінена історичними обставинами та культурною політикою. Визнання його українського походження та впливу української культури на його творчість є важливим кроком до відновлення історичної справедливості та збереження культурної спадщини України.

Джерела:

 
Read more...

from Спіжено московськими орками

Давид Давидович Бурлюк (21 липня 1882 — 15 січня 1967) — український художник-футурист, поет, теоретик мистецтва, літературний і художній критик, видавець. Один із провідних творців українського модернізму початку XX століття, відомий як лідер вітчизняного футуризму.

Ранні роки та родина

Народився 21 липня 1882 року на хуторі Семиротівщина поблизу села Рябушки, Лебединського повіту Харківської губернії (нині Сумська область, Україна). По батьківській лінії походив з українських козаків, нащадків запорожців, які були писарями Запорізького війська. Мати, Людмила Міхневич, була білоруського походження. У родині було шестеро дітей, серед яких брати Володимир та Микола також стали відомими художниками.

Освіта та творчий шлях

Бурлюк здобував художню освіту в Казанській та Одеській художніх школах, а також у Королівській академії мистецтв у Мюнхені. У 1908 році організував виставку групи «Ланка» в Києві разом з Володимиром Барановим-Россіне, Олександром Богомазовим, братом Володимиром та Олександрою Екстер. Ця виставка стала важливим етапом у розвитку українського авангарду.

Видатні досягнення

  • Футуризм: Бурлюк вважається «батьком російського футуризму», хоча його діяльність була тісно пов'язана з Україною. Він розробив концепцію футуризму, пропагував його серед митців, ілюстрував збірки поетів-футуристів та сам писав поезію. Завдяки його підтримці Володимир Маяковський став відомим поетом.

  • Художня діяльність: Його творчість охоплювала живопис, графіку та поезію. Бурлюк створив численні картини, серед яких «Святослав», «Запорожці у поході», «Рибалки», «Тарас Шевченко» та «Козак Мамай», що відображають українську тематику.

Мовна ідентичність

Бурлюк завжди підкреслював своє українське походження та ідентичність. Він згадував про своє козацьке коріння і ніколи не відмовлявся від нього. Хоча більшість його творів написані російською мовою, це пояснюється тогочасними історичними обставинами та середовищем, у якому він працював.

Привласнення української ідентичності

Незважаючи на українське походження та ідентичність, Бурлюка часто називають «російським» митцем. Це пов'язано з тим, що він працював у Російській імперії та був активним учасником російського футуристичного руху. Однак його українське коріння та внесок у українську культуру часто ігноруються або применшуються.

Висновок

Давид Бурлюк — яскравий приклад українського митця, чия ідентичність була привласнена російською культурою. Визнання його українського походження та внеску в українське мистецтво є важливим кроком до відновлення історичної справедливості та збереження національної спадщини.

Джерела:

 
Read more...

from HaveBeenStolen by moscow's orcs

David Davidovich Burliuk (July 21, 1882 — January 15, 1967) was a Ukrainian artist, poet, art critic, and publisher. Recognized as a leading figure in the Ukrainian modernist movement of the early 20th century, he is often referred to as the “father of Russian Futurism,” despite his deep Ukrainian roots.

Early Life and Family

Burliuk was born on July 21, 1882, on the Semirotivshchyna farm near the village of Riabushky, Lebedyn County, Kharkiv Governorate (now Sumy Oblast, Ukraine). His father, David Fyodorovich Burliuk, was of Ukrainian Cossack descent, and his mother, Lyudmyla Mikhnevych, was of Belarusian origin. David was the eldest of six children, with brothers Volodymyr and Mykola also becoming notable artists.

Education and Artistic Development

Burliuk received his art education at institutions including the Kazan Art School and the Odesa Art School. He furthered his studies at the Royal Academy of Arts in Munich. In 1908, he organized the “Link” group exhibition in Kyiv alongside artists like Volodymyr Baranov-Rossine, Oleksandr Bohomazov, his brother Volodymyr, and Oleksandra Ekster. This exhibition marked a significant milestone in the development of Ukrainian avant-garde art.

Notable Achievements

  • Futurism: Burliuk played a pivotal role in the Futurist movement, promoting its concepts among artists, illustrating Futurist poetry collections, and authoring his own poetry. His support was instrumental in the rise of poet Vladimir Mayakovsky.

  • Artistic Contributions: His body of work encompasses painting, graphics, and poetry. Burliuk created numerous artworks, including “Sviatoslav,” “Cossacks on the March,” “Fishermen,” “Taras Shevchenko,” and “Cossack Mamai,” reflecting Ukrainian themes.

Language and Identity

Despite working in various cultural contexts, Burliuk consistently emphasized his Ukrainian heritage. He acknowledged his Cossack roots and maintained a strong connection to Ukrainian culture throughout his life.

Appropriation of Ukrainian Identity

Although Burliuk's origins and cultural contributions are distinctly Ukrainian, he is frequently labeled as a “Russian” artist. This misattribution stems from his activities within the Russian Empire and his association with the Russian Futurist movement, often overshadowing his Ukrainian identity and contributions to Ukrainian art.

Conclusion

David Burliuk exemplifies an artist whose Ukrainian identity has been overshadowed by Russian cultural appropriation. Recognizing his Ukrainian heritage and his contributions to Ukrainian art is essential for preserving the nation's cultural legacy.

Sources:

 
Read more...